Afgelopen woensdag hadden wij het geluk dat we nog eens een dagje naar de koers konden gaan. Paris-Nice passeerde in een dorp op 130km van ons. Een dorp waar ik vorig jaar een huis verkocht heb aan mensen uit de Kempen. En die mensen hadden ons uitgenodigd om samen met hun naar het vertrek van de rit van woensdag te gaan kijken. Dit gebeurde allemaal op 15 minuutjes rijden van hun huis.
Daar moesten we niet lang over na denken. Vroeger, toen Tom nog koerste, was dat ons jaarlijks ontmoetingsplekje met hem. Aan de start van een rit in Paris-Nice. Dat was altijd leuk.
Nu konden we wel een beetje meer relaxed tussen de renners en de bussen rondlopen. Eens een keertje naar het podium gaan kijken waar ze allemaal kwamen tekenen. En dan tegen dat ze vertrokken een mooi plekje zoeken achter de startlijn om ze nog eens allemaal 2x te zien passeren, want ze deden er eerst een plaatselijke ronde.
De sfeer bezorgde me kippenvel. Het was zo leuk om nog eens die geuren en geluiden van de koers op te snuiven. De geur van de massageolie waarmee die mannen hun billen insmeren. Het geluid van de schakelsystemen en klikpedalen. Het blijft toch iets apart om zo een koers live te kunnen meemaken he. Pure nostalgie voor ons!
We hebben ooit zoveel uren aan de koers doorgebracht. Het bracht me echt in een nostalgische bui. Alleen maar mooie herinneringen aan die tijd. Ooit wil ik nog wel eens de Tour de France gaan volgen zoals we dat vroeger deden. Maar, nu onze neef er niet meer bij is, zal dat veel relaxter en rustiger kunnen. Geen stress meer aan de aankomstlijn, geen bang voor valpartijen meer in de bergen. Gewoon rustig koers kijken. En genieten van de landschappen en de streek waar je door komt.
De bus van Quick-Step. Maar, we kennen bijna niemand meer van de entourage nu. Van op TV wel ja. Maar vroeger kenden we de mensen van de ploeg, de renners en de begeleiding allemaal.
Ze hebben nog wel altijd mooi materiaal bij. Sjieke fietskes. En volgauto's. Er komt een hoop bij kijken he vooraleer die mannen op de baan zitten met hun fiets. Organisatie, planning....
Woutje is niet hier. Dieje zit in den Tireno Adriatico. Daar zal het wel wat warmer zijn dan hier. Alhoewel we het aan de start gelukkig droog konden houden. Maar, ze hebben onderweg toch een ferm klets water over hun gekregen!
De Parking d'équipes. Daar gaan we altijd eens tussen de bussen wandelen om wat coureurs te zien rondrijden. Daar draait het toch om in het startdorp van een grote koers he.
Thomas Voeckler, tegenwoordig de grote man van de Franse Nationale ploeg wordt hier geînterviewd. Hij blijft zeer populair hier in Frankrijk. Ook na zijn actieve carriere.
Veel volk op pad aan de start! Gezellig dagje geweest. En nadien zijn we met ons vieren nog een lekker restaurantje ingedoken om de dag in schoonheid af te sluiten. Na het etentje mee naar hun huis om te kijken hoe hard ze er al in gewerkt hadden. Ze zitten daar schoon! Rustig. En plaats genoeg voor hun paardjes die mee van Belgiê naar hier gekomen zijn. Ze zijn nog altijd heel gelukkig in het huis dat ik voor hun gevonden heb. Happy klant, dus happy makelaar he.
We hebben samen nog naar de aankomst op TV gekeken en dan hebben wij de neus weer richting huis gezet. Bij het naar huis rijden passeerden we nog in Lurcy L'évis aan het Chateau van de Planckaerts. Dat we den Eddy niet tegengekomen zijn vandaag! De koers was bijna in zijnen hof! Maar, hij zal wel in België zitten nu he met de start van het Voorjaarseizoen.
Het was een schoon en gezellig dagske en ik heb er ten volle van genoten! Mijn batterijtjes zijn weer vol geladen. Back to business nu!
Tot een volgend schrijfseltje! Love you all. xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten