Ik ben een echte bofkont. Mijn hobby's zijn creatief bezig zijn en wandelen. En als je dan in een klein dorpje van 200 inwoners leeft op het Franse platteland dan moet je al geluk hebben dat er in jouw dorp activiteiten georganiseerd worden. Wel, ik kan je verzekeren dat ik op dat gebied hier in Cressy sur Somme wel de hoofdvogel geschoten heb.
In de wandelclub draai ik al een paar jaartjes mee op vrijdagnamiddag. Maar als ik wilde creatief bezig zijn zat ik vaak uren thuis alleen op mijn atelier. Daar is natuurlijk ook niks mis mee, ik kan goed alleen bezig zijn. Maar, nu hebben we sinds November vorig jaar ook een creatief clubje opgericht in ons dorp. Althans Ineke heeft dat gedaan. Zij is Nederlandse en heeft zich 2 jaar geleden in ons dorp gevestigd. Ze woont maar in een klein huisje, groot genoeg voor haar alleen. Maar ze had zo veel hobbymateriaal dat ze tussen de dozen leefde. Dus is ze naar de gemeente gestapt om te vragen of ze het oude schooltje (dat intussen niet meer gebruikt wordt) mocht inrichten als creatief atelier met al haar knutselmateriaal, en dit dan ter beschikking stellen van de mensen uit onze gemeente.
Ineke is zelf heel creatief en kent van alles wat. Schilderen, poppen maken, houtsnijwerk, borduren ze kent het allemaal en geeft graag tips en uitleg aan mensen die er nog niet zo vlotjes mee weg zijn maar er wel heel veel zin in hebben. Er is echt grote opkomst, al is het maar dat iemand soms gewoon even binnenloopt om een koffietje te komen drinken, of daar gezellig komt zitten breien aan een trui voor de kleinkinderen, of leuke sokjes voor een kleinkind-op-komst....
Er zijn er die manden aan het vlechten zijn, een bloempothanger maken in macramé, juweeltjes maken met papier-maché, schilderen.... er gebeurd vanalles. En ondertussen kletsen we gezellig bij en zijn we allemaal op de hoogte van de nieuwtjes uit het dorp. Het breekt de lange donkere wintermaanden en voor mij en Ineke is het op de koop toe nog eens een gratis taalles ook want er wordt alleen maar Frans gesproken natuurlijk. Enkel maar voordelen dus.
Ik kijk er alleszins elke week weer naar uit om naar mijn knutselclubje te gaan. Vind het supergezellig en amuseer me er rot! Er ligt zoveel materiaal dat je niet weet met wat eerst beginnen. Maar ik blijf toch altijd een beetje bij mijn eerste liefde, namelijk het schilderen. Ik plan weer een expositie tijdens de maand april, en daarvoor heb ik natuurlijk wel wat werkjes nodig he. Maar, het komt goed. Ik heb er al enkelen afgewerkt klaarstaan. Het zal weer de moeite worden.
Ondertussen gaan we gewoon door met onze gezellige dinsdagen en geniet ik ook wel van de rust van de winter zo. Ik doe op mijn gemakje mijn huishouden. Elke dag een beetje en dan geraakt alles wel gedaan. Ga al eens een keertje meer bij vrienden langs. Eigenlijk vooral vriendinnen die jammer genoeg door één of ander voorval hun man niet meer bij zich hebben. Door overlijden of ziekte. Je vind steun bij elkaar door erover te praten he. Ik heb mijn ventje wel nog steeds bij me, maar weet wel wat het is als je partner ziek valt en je niet meer samen de zaken kan regelen en aanpakken zoals je vroeger deed. We zitten hier allemaal ver van familie, dus vorm je samen eigenlijk één grote groep die mekaar er wel doortrekt in tijden van nood. Zo heb ik het hier tenminste in die 12 jaren altijd mogen ervaren. Samen staan we sterk he. De mensen in het dorp hier zeggen altijd dat ze ons "geadopteerd" hebben, en dat vind ik wel schattig klinken.
Ik voel me hier hoe langer hoe beter in mijn vel. En dat is wel een fijn gevoel. Je geraakt "gesetteld" en vind meer en meer je plaatsje hier in het dagelijkse leven. Of zou dat toch te maken hebben met het feit dat ik 50 geworden ben in December en het "jong zot" er toch wat aan het afgaan is? hahaha
Alleszins, lieve familie en vrienden in België. We voelen ons hier heel goed, maar we missen jullie natuurlijk af en toe ook wel hoor. We zijn jullie nog lang niet vergeten hoor. Dat blijft ons natuurlijk ook bij voor de rest van ons leven he, de band die we met de mensen "ginds" opgebouwd hebben. Dus, no worries, voor je het weet staan we daar in België weer op jullie stoep, of jullie hier bij ons. Dat mag ook natuurlijk he. Maar voor nu.... heel veel groetjes aan allen. En vooral, live your life and enjoy every minute of it. Love you all xxxxx
Een extra dikke knuffel aan zij die het nu heel hard nodig hebben. You know who I'm talking about. x
.jpg)