Wandelen, wandelen, wandelen..... we hebben in deze Coronatijden al wat kilometers gelopen. In de voormiddag doen we wat klusjes en huishoudelijk werk, en na het middageten trekken we onze stapschoenen aan om op pad te gaan.
We hebben heel veel boekjes en documentatie liggen over wandelingen "in de buurt" voor onze gasten, maar zelf waren we er nog niet toe gekomen om deze te gaan ontdekken. Een beter moment dan nu gaan we niet meer krijgen denk ik.
Dus 's ochtends bij de koffie bekijken we het weerbericht en kiezen er de beste streek uit, zoeken daar in de buurt een mooie wandeling. Na het middageten de schoenen en jassen de auto in, en dan zijn we weg voor een paar uurtjes. We hebben zo al heel veel mooie nieuwe plekjes ontdekt.
We hebben ook een weekje de Rigole de l' Arroux gevolgd. Dat is een klein riviertje die langs de grote rivier, de Arroux, vanuit Gueugnon slingert tussen de velden tot in het kanaal in Digoin. In totaal zal dit zo een goeie 15 km à 20 km lang zijn. Maar, wij hebben hem in stukjes gedaan. De auto geparkeerd op 1 van de vele daarvoor voorziene plekjes langs de Rigole en dan telkens 3 à 4 km heen, en weer terug naar de auto. Zo hadden we dan telkens toch 6 a 8 km gedaan. En elke keer was de wandeling weer helemaal anders, ook al liep je steeds langs hetzelfde riviertje. Elk stukje heeft weer nieuwe dingen om te ontdekken, andere uitzichten, andere dieren en kleuren op onze weg. Telkens weer nieuwe mooie dingen gezien. Super.
We zoeken wel graag het water op ook als we gaan wandelen. Langs rivieren en kanalen, of rond een meer. Altijd mooi om foto's te maken. Je kan er ook goed vogels en andere dieren spotten. Alle dieren moeten drinken, dus water trekt hen aan. Zo hebben we een prachtige wandeling gemaakt in een
De ene dag lopen we ergens in een dal langs een rivier, en de dag nadien over heuvels vol druivenstokken met prachtige vergezichten. Het gaat nooit vervelen. De ene dag hebben we blauwe luchten met volle zon, en de volgende dag dreigen er steeds grote grijs-zwarte wolken boven ons hoofd. Altijd even mooi.
heel moerrassig natuurreservaat in Moulins. De sporen en geuren van wild die we daar konden waarnemen waren echt heel overvloedig. Dat was ook een topdagje.
En als het heel veel geregend heeft en de bossen en velden liggen er te drassig bij, lopen we over de voie verte. Dat zijn eigenlijk fietsroutes die vaak over geasfalteerde oude spoorlijnen gaan. Daar heb ik ook boekjes van liggen vanover heel Frankrijk. Kilometers lang kan je zo wandelen en fietsen.
We komen ook elke keer weer andere dieren tegen. Zo zagen we natuurlijk al veel koeien en prachtige stieren, paarden in alle kleuren en maten, eenden en watervogels, een keertje zagen we een familie kraanvogels in de wei zitten. En we spotten heel veel roofvogels. Buizerds, rode en zwarte wouw, grauwe kiekendief, torenvalkjes die hangen te bidden in de lucht. We hebben al spelende vossenjongen ontdekt. En natuurlijk de gewone boerderijdieren zoals haan en kippen, en de geiten en de bok ruiken we al van ver!
Ik neem honderden foto's. Eddy moet soms echt op me wachten als ik ergens weer zo een mooi plekje gezien heb waar ik maar niet genoeg foto's van kan nemen. Maar zo kan ik er nadien thuis nog lang van nagenieten. Ik bekijk mijn foto's zelf echt nog veel terug. En dan kies ik weer nieuwe plaatjes uit om een schilderij van te maken. Want ook in mijn atelier wordt de tijd nog steeds nuttig besteed. Maar dat is een verhaal voor een volgende keer.
Nu gaan we eten. Mosseltjes staan er vandaag op het menu. We missen onze mosselweekends tijdens de winterperiode wel. Maar we eten er zelf wel regelmatig een potje van op. En dan.... de schoenen aan en de paden op. Op naar weer een nieuw avontuur.
Tot de volgende. Stay safe. Love you all.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten